bivii

bivii
bĭvĭus, a, um, adj. [bis-via], having two ways or passages (rare;

not in Cic.): fauces,

Verg. A. 11, 516.—So, calles, Val. Fl. 5, 395: di, deae, worshipped at cross-roads, Inscr. Orell. 2105.—Hence, substt.
A.
bĭvĭi (sc. di), Inscr. Orell. 389; 2104.—
B.
bĭvĭum, i, n., a place with two ways, or where two ways meet.
1.
Lit.:

in bivio portae,

Verg. A. 9, 238:

ad bivia consistere,

Liv. 38, 45, 8; Plin. 6, 28, 32, § 144; Vulg. Marc. 11, 4.—
2.
Trop.: bivium nobis ad culturam dedit natura, experientiam et imitationem, a twofold means or method, Varr. R. R. 1, 18, 7.—Of a twofold love, Ov. R. Am. 486.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • ACERVANDI — lapides in via mos olim crebro in usu. Phornutus de natur.Deor. c. 1. deMercurio, In viis, inquit, collocatur, ac Trivius et Dux dicitur etc. dein lapides accumulant Mercuriis, quisque ex praetereuntibus unum adiciens: sive id tamquam utile… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”